Przepis 1 Przybory – świece ofiarne: 3 fioletowe i 3 białe – nóż do wyrycia napisów na świecach – kryształowa kula lub miska czystej wody – kadzidło o naszym ulubionym zapachu – oleje do namaszczania świec: 3 łyżki oleju roślinnego (np. słonecznikowego), z którym zmieszano po dwie krople olejków: jaśminowego, cytrynowego, różanego i z drzewa sandałowego – świeca w kolorze danego dnia (poniedziałek: biel, wtorek: czerwień, środa: fiolet, czwartek: błękit, piątek: zieleń, sobota: czerń, niedziela: zółty)

Rytuał Zapal kadzidło. Namaść olejkiem Świecę Dnia i zapal ją, mówiąc: Jestem tu po to, by nawiązać kontakt z moim duchowym przewodnikiem. Napisz nożem na pierwszej z fioletowych świec słowo „Duch”. Zapal tę świecę, skieruj na nią swoją energię i powiedz: Oto zapalam pierwszą Lampę Ducha. Niech jej światło przekroczy granice pomiędzy tym a tamtym światem. Niech trafi do świata duchów, do którego wszyscy w końcu trafimy. WeĽ kadzidło i obróć się z nim dokoła ołtarza, powtarzając rytmicznie słowo „przybądĽ”. Odłóż kadzidło i weĽ ponownie nóż. Napisz na drugiej fioletowej świecy słowo „duch” i namaść ja olejem. Zapal ją, mówiąc: Oto zapalam drugą Lampę Ducha. Niech jej światło przekroczy granice między tym a tamtym światem. Niech to światło trafi do świata duchów i niech oświetli drogę pomiędzy naszymi światami. Znów weĽ kadzidło, obróć się dokoła ołtarza mówiąc „przybądĽ”. Skoncentruj się do granic możliwości. WeĽ trzecią z fioletowych świec, napisz na niej nożem słowo „duch”, namaść ją olejem, naładuj swoją energią, zapal i powiedz: Oto zapalam trzecią Lampę Ducha. Niech światło tych trzech lamp połączy się i wzrośnie, rozpraszając całą ciemność i oświetlając drogę, którą przybędzie do mnie dziś mój duch przewodnik. Napisz na każdej z trzech białych świec słowo „prawda” i namaść każdą z nich olejem. Zapal je po kolei i powiedz: Oto tworzę Prawdę. Gdy te świece się palą podczas rytuału, ich moc powoduje, że wszystko, co do mnie przychodzi, jest prawdą. Przez te świece w moim porozumiewaniu się z innym światem będzie tylko prawda. Znów okadĽ ołtarz mówiąc „przybądĽ”. UsiądĽ wygodnie i zacznij patrzeć w wodę lub kryształową kulę. Nuć „przybądĽ”, „pojaw się”, aż poczujesz, że już należy milczeć. Patrz w milczeniu w kryształ, nie starając sobie niczego wyobrażać. Nie musisz starać się nie mrugać. W końcu pojawi się jakaś twarz lub postać. Może to potrwać, a może stać się natychmiast. Jeśli w ciągu dwudziestu minut nie pojawi się nic, zgaś świece w takiej kolejności, w jakiej były zapalane, pozostaw ołtarz tak, jak jest i ponów próbę w przeciągu trzech dni. Gdy pojawi się postać, zapytaj się jej, czy jest twoim duchem przewodnikiem. Usłyszysz odpowiedĽ. Niekoniecznie musi być głośna, może to być tylko myśl w twojej głowie, świadomość odpowiedzi. Większość rozmów z duchami przebiega w taki właśnie sposób. Zapytaj o cokolwiek, w myśli lub głośno, a odpowiedĽ będzie dla ciebie oczywista. Możesz się zapytać, w jaki sposób możesz z nim nawiązywać kontakt w dowolnej chwili, a także prosić go, żeby pomógł ci porozumieć się z innymi duchami. Gdy skończysz rozmowę, podziękuj duchowi, usiądĽ na chwilę z zamkniętymi oczami medytując nad tym, czego się dowiedziałeś i zgaś świece w odwrotnej kolejności niż ta, w jakiej były zapalane. Przepis 2 Seans spirytystyczny ze szklanką Bierze się lekką szklankę o gładkich krawędziach oraz kwadratowy arkusz grubego, gładkiego papieru, na brzegach którego wpisuje się litery alfabetu i cyfry od 0 do 9. W środku rysuje się duży punkt, po którego jednej stronie pisze się słowo tak, a po drugiej nie. Chodzi o to, aby na pytanie, wymagające jedynie potwierdzenia lub zaprzeczenia była gotowa odpowiedĽ. Litery powinny być wyraĽne i dość duże – około 5cm, a odstępy między nimi nieco szersze niż średnica szklanki. Arkusz powinien być idealnie płaski i gładki. Arkusz ten (nosi nazwę „Ouija”) kładzie się na stole. Szklankę należy przed eksperymentem ogrzać, trzymając ją przez kilka minut w dłoniach, po czym postawić ją w środkowym punkcie arkusza odwróconą dnem do góry. Uczestnicy opierają lekko dwa palce prawej ręki na górnej krawędzi szklanki. Jeżeli jest większa ilość uczestników, każdy z nich opiera na szklance tylko jeden palec – wskazujący. Teraz każdy uczestnik skupia myśl na życzeniu, aby naczynie zostało wprawione w ruch za pomocą „nieznanych sił”. Po upływie kilku minut szklanka powinna poruszyć się. Nie należy jej jednak przyciskać do podłoża. Gdyby jednak po upływie 20 minut nic nie wskazywało na obecność takowych sił, kierownik seansu powinien głośno poprosić duchy, aby wprawiły w ruch szklankę i udzieliły odpowiedzi na pytania uczestników seansu. Rzadko zdarza się, aby po tym wezwaniu szklanka dalej pozostawała w bezruchu. Teraz należy zacząć zadawać pytania, które powinny być krótkie i rzeczowe. OdpowiedĽ otrzymujemy w ten sposób, że szklanka przesuwa się po arkuszu, wskazując litery, z których układają się słowa, a następnie zdania. Jeżeli wskaże literę niedokładnie, należy poprosić ducha o powtórzenie wskazania. Na pytania wymagające jedynie potwierdzenia lub zaprzeczenia, szklanka przesunie się na pole oznaczone tak lub nie. Po zakończeniu kontaktu z nieznanymi siłami szklanka wraca do pozycji wyjściowej – na środek arkusza. Przepis 3 Seans spirytystyczny z wirującym stolikiem Do tego typu seansu niezbędny jest drewniany stolik, bez gwoĽdzi – najlepiej o trzech nogach. Uczestnicy seansu siadają wokół stolika, tworząc tzw. łańcuch mieszany (kobiety siedzą na przemian z mężczyznami). Dłonie z rozstawionymi palcami kładzie się lekko na krawędzi blatu – tak, aby sąsiadujące ze sobą osoby stykały się małymi palcami. Uczestnicy powinni również stykać się ze sobą stopami. Po pewnym czasie stolik zaczyna trzeszczeć, poruszać się i lekko popukiwać. Z biegiem czasu odgłosy stają się intensywniejsze. Następnie efekty wzmagają się, a stolik zaczyna obracać się wokół własnej osi podnosząc jedną lub dwie nóżki do góry, a czasem, lecz bardzo rzadko – unosi się całkowicie i „lewituje” przez krótką chwilę w powietrzu. Czasami stolik stoi w bezruchu, daje się natomiast słyszeć lekkie pukanie w blat. Jeżeli po upływie około pół godziny żadne z tych zjawisk nie będzie miało miejsca, kierownik sesji kilkakrotnie przywołuje „tajemne siły”, aby zamanifestowały swoją obecność. Gdy i to nie pomaga, sesję należy zakończyć i powtórzyć ją w innym terminie. Gdy jednak zjawiska wystąpią, kierownik sesji zwraca się z pytaniem do „ducha” aby ten wskazał osobę najbardziej sensytywną spośród uczestników seansu. Osoba ta będzie od teraz spełniać rolę medium – musi usiąść przy stoliku z twarzą zwróconą ku północy. Kontakt z „duchem” nawiązuje się w ten sposób, iż ustala się z nim, że jedno puknięcie stolika to tak dwa to nie. Jeżeli odpowiedĽ na pytanie nie jest aż tak prosta, kierownik seansu wypowiada po kolei litery alfabetu, a „duch” wprawia w ruch stolik przy tej właściwej powodując puknięcie. W ten sposób układa się słowa i zdania. Zdarza się niekiedy, że któryś z uczestników wpadnie podczas seansu w trans. Wówczas wszelkie manifestacje przybierają na sile: stolik zaczyna gwałtownie poruszać się, rozlegają się głośne pukania, szmery i hałasy, przedmioty zaczynają się poruszać i zmieniać swoje miejsce, pokazują się światełka i postacie. Przepis 4 Średniowieczne zaklęcie na wywołanie trzech duchów Należy najpierw uporządkować i przygotować pokój w dniu Merkurego (wtorek). Położyć rano na łóżku czystą i świeżą bieliznę, pozostać przez cały dzień na czczo. Gdy przyjdzie wieczór, należy udać się do tak przygotowanego pokoju, rozpalić ogień, położyć białą serwetkę na stole i ustawić obok trzy krzesła. Naprzeciw nich trzeba umieścić trzy kawałki przedniego chleba pszennego i trzy szklanki świeżej i czystej wody. Gdy wszystko to zostanie już zrobione, przysuń jedno krzesło do łóżka, połóż się i odmów z mocą to oto zaklęcie: Besticirium, consolatio veni ad me vertu Creon, creon, Creon, cantor laudem omnipotentis et non commentur. Star superior carta bient laudem omviestra principiem de montem et inimieos meos o prostantis vobis et mini bantes quo passium fieri sui eisibilis. Po pewnym czasie przybędą do wypowiadającego zaklęcie trzy duchy. Przyjmą one postać pięknych i powabnych kobiet, jeżeli wywołał je mag. Jeżeli duchy wywołała czarownica, to pojawią się one jako trzej mężczyĽni gotowi spełnić każde życzenie. Duchy te zasiadają przy stole, posilą się i podziękują gospodarzowi. Następnie jeden z nich usiądzie na krześle przy łóżku i będzie robił wszystko, o co go tylko poprosicie, lecz tylko do północy. Gdy duchy odejdą, pozostanie jedynie po nich pierścień magiczny pomocny przy wszelkich grach i rozbudzi miłość każdej do jego właściciela.